Opowiadanie 8 by Ola xD

Hejka!
Mam jeszcze jeden...
Napisałam go już wcześniej..

Eddie:

I znów nie mogłem spać. Fabian już dawno smacznie spał. Chyba o czymś śnił, bo miał uśmiechniętą minę. Pewnie o Ninie. Spojrzałem na zegarek… 20 minut po północy. Wstałem i poszedłem do kuchni.

-Co ty robisz gwiazdko? – spytała Trudy. A niech to, akurat musiała mnie zauważyć

-Nie mogę spać – odpowiedziałem

-Och, gwiazdko – dotknęła mojego czoła – ty masz gorączkę

-Raczej w to wątpię. Czuję się dobrze

-To dlaczego nie możesz spać – spytała troskliwie – to przez złamane serce?

-Co?

-Wiem o wszystkim, co się dzieję w tym domu

‘Chyba jednak nie o wszystkim’ –pomyślałem. No… chyba, że wie, że mamy klub Sibuna, Victor jest zły, a pod domem kryją się tunele. Nie.. ona na pewno nie wie o wszystkim

-Patricia nie przyjechała, ale to nie przez ciebie

Ona zna dużo rzeczy o Patrici. Wartko było z nią pogadać.

-Tak myślisz? – spytałem

-Oczywiście

-Ale Trudy… Ja ją zraniłem – co ja gadam? Zwierzam się o 1 w nocy ze swoich problemów opiekunce – przynajmniej tak mi się zdaje

-Usiądź – powiedziała podając mi kubek kakao. Posłusznie zrobiłem co mi poleciła – Czasami ludzie popełniają błędy, a czasami..

-Do czego zmierzasz? – spytałem

-Że jeśli popełniłeś błąd, to musisz spróbować to naprawić

-Ym… Nie wiem, gdzie ona jest oraz nie mam się jak z nią skontaktować. Myślisz, że ją zraniłem?

-Nie wiem co jej zrobiłeś.

-Myślałem, że czego jej nie powiem, ona nadal będzie twarda

-Jesteś w błędzie. Patricię bardzo łatwo zranić, chodź nie widać tego po niej

-Tym razem jest inaczej. Rzuciła szkołę

-Gwiazdko, nie wiadomo, czy chodzi tu o ciebie.

-A jeśli tak? Przecież, jesteśmy dla niej jak rodzina, a ja ją tego pozbawiłem

-Eddie, nie wiem jak ci mam pomóc. Nie wiem, co się wtedy stało. Przecież w wakacje świetnie się dogadywaliście. Pamiętasz, jak urządziliście bitwę na poduszki w salonie…

 -Czyli, dzisiaj musimy spać tutaj. Nie wydaje ci się, że jest tu trochę za mało miejsca? Cóż.. najwyżej będziesz spać na podłodze – powiedziała Pat

-Dlaczego akurat ja? – oburzyłem się

-Amber ci tego nie daruje, jeśli się dowie, że kazałeś ‘dziewczynie’ spać na twardej powierzchni. Bądź dżentelmenem.

-Ee tam, zmieścimy się oboje  - zacząłem rozkładać łóżko – widzisz, rozłożone

-Brawo, złota rączko

-Hej – rzuciłem w nią poduszką niszcząc jej fryzurę

-Ej – rzuciła we mnie oddając mi

-ładnie to tak – spytałem, biorąc następną. I zaczęła się bitwa na poduszki.  Po kilku minutach cały salon był w pierzach. Patricia stała na łóżku, gdy bardzo mocno rzuciłem w nią poduszką. W wyniku tego Pat spadła z łóżka na podłogę.

-nic ci nie jest?– Spytałem podbiegając do niej. Ona za to walnęła mnie jaśkiem i spadłem koło niej.

-Wygrałam – krzyknęła – Należy mi się nagroda

W odpowiedzi pocałowałem ją.

-Hmm… może być – odparła

Wtedy do salonu weszła Trudy. Automatycznie wstaliśmy z ziemi.

-Co wy zrobiliście?

-Bitwę na poduszki, Eddie zaraz posprząta, prawda? – słodko powiedziała

-Oczywiście, idę po miotły – powiedziała Trudy i wyszła

-Dlaczego ja?

-Bo cię ładnie proszę?

-Nie wiesz, że nie odpowiada się pytaniem na pytanie?

-Olej to – powiedziała i pocałowała mnie w policzek.

- Albo gdy próbowaliście zrobić ciasto…

-Nie bądź na mnie zła – zacząłem

-Mam prawo być zła. Jak mogłeś podmienić mi moją odżywkę z wodą utlenioną. Mam teraz białe pasemko – prawie wykrzyczała

-Normalnie, wylałem odżywkę, a  w puste opakowanie wlałem wodę

-Ta.. dziękuje – rzekła ze sarkazmem

-Przynajmniej się do mnie odzywasz

-Mam przestać? Dobra

Milczeliśmy z 5 minut

-Mieliśmy chyba rozbić ciastko – zauważyłem. Gaduła wyciągnęła jajka, mąkę i margarynę.

-Masz – rzuciła mi je przed nos

-Możesz być odrobinę milsza? Przecież cię przeprosiłem

-Zniknął mi od tego biały włos na głowie?!

-Nie..

-Widzisz

-Okey.. Rozbijesz to jajko – spytałem, czytając przepis

-Z przyjemnością – odpowiedziała i jajko wylądowało na mojej głowie

-Dość! – rzuciłem przepis na blat i rzuciłem w jej włosy mąkę – teraz są bardziej białe. Pat nie dała za wygraną. Otworzyła margarynę i rzuciła mi ją na koszulkę.

-Ojć, przepraszam

-Znasz magiczne słowa? Nie muszę cię wysyłać do przedszkola – powiedziałem i wylałem jej czekoladowy sos na głowę – Brązowy pasuje do białego, nie ma za co.

Patricia za to wzięła dzbanek z mlekiem i wylała mi go na głowę.

-Powtarzasz się – zauważyłem

-A ty to nie?

Po kolejnych minutach Patrcia była cała w mące i sosie czekoladowym, a ja w mleku, mące i jajkach. Kuchnia nie wyglądała lepiej.

-Mam cię dość – powiedziała uśmiechając się

-Też cię kocham – powiedziałem i uśmiechnąłem się łobuziarsko

-Co wy zrobiliście? – krzyknęła Trudy, gdy weszła do kuchni

-Okazało się, że Eddie jednak nie umie robić ciasta. Idę się ogarnąć – powiedziała i tyle ją widziałem

-Nadal jest zła za ten kawał? – spytała mnie Trudy

-Troszeczkę – odpowiedziałem

-Więc .. teraz ty tu sprzątasz – powiedziała, zostawiając mnie samego

-Albo gdy…

THE END

Mam nadzieję, że będzie tak dużo komentarzy jak poprzednio ;D

Ola xD