Opowiadanie 19 by Ola xD

-Dobrze dzieci, zbliżcie się – powiedziała nauczycielka na zajęciach artystycznych  - w tym roku przedstawimy wielkie przedstawienie pod koniec roku i będziemy się do niego cały czas przygotowywać, najpierw jednak za ok. tydzień lub dwa, odbędzie się taki pokaz talentów uczniów. Czy chciałby ktoś.. no nie wiem.. zaśpiewać, zatańczyć? Będziecie mieli oczywiście dzięki temu podwyższoną ocenę… Nikt nie jest chętny? No trudno… więc sama muszę poprzydzielać zadania. Pod koniec lekcji na drzwiach będzie wywieszona lista z zajęciami.

Fabian:

Coś się dzieje z Eddiem. Od tygodnia nie rusza się z pokoju – wyjątki: szkoła i posiłki – choć i tak bardzo mało zjada, co przy Eddiem jest dziwne. Na okrągło puszcza tą swoją muzykę i leży bezczynnie w łóżku. W nocy często się budzi – i przy okazji mnie. Brad jednak mieszka w pokoju z Alfiem i Jeromem – Trudy tak zadecydowała, choć nie wiem, jaka jest różnica. W trójkę robią razem kawały i przeważnie tylko Alfie w nie wpada. Ale.. nie to jest najważniejsze. Ostatnio śniła mi się Senkhara:

-Zbudź się, nie będę tu czekać całą noc – powiedziała

-Co jest? Aaa.. – przestraszyłem się

-Cicho głupcze, muszę ci coś powiedzieć. To nie ten jest Osirionem wybranej – wskazała na Eddiego – tylko ty

-Skąd to możesz wiedzieć?

-Ah.. Po prostu wiem

-Skąd mogę mieć pewność, że mogę ci ufać?

-Przestań.. jesteś denerwujący! Nie chcesz mi wierzyć, to mi nie wież, ale ja i tak wiem swoje.  Wcześniej czy później i tak dowiesz się, że to prawda

-Niby jak?

-Czy ja wszystko muszę za was robić? Przeklęte piekło, kazali mi wam pomóc, aby moja kara była mniej bolesna. Pomyśl o niej, ale tak bardzo głęboko.

Zrobiłem to. Miałem.. wizję? Widziałem Ninę w jej domu. Leżała chora w łóżku. Tak bardzo chciałem coś zrobić, ale nie mogłem. Ale… czy to oznacza, że jestem Osirionem?

-Tak – powiedziała – czytam ci w myślach

I odeszła zostawiając mnie samego. Następnego dnia opowiedziałem to wszystko Sibunie – zebraliśmy się w moim pokoju – chciałem, żeby Eddie być przy tej rozmowie.

-Dlatego pisało tak w tej książce. Ty jesteś Osirionem, a nie ja i to ty jesteś połączony z Niną tą więzią, wszystko jasne – powiedział Eddie

-Nie zupełnie – odrzekłem – nie wydaje ci się to zbyt łatwe? Senkhara przychodzi i podaje wiadomości jak na tacy

-Ciesz się! – powiedziała Amber – nie musimy myśleć

-Nadal coś mi nie pasuje. –mówiłem - Dlaczego Eddie słyszał głosy, że jest Osirionem i pokonał Senkharę?

-Przypadek? – odezwał się Alfie

-Fabian, zrozum, ty jesteś Osirionem Niny i tyle. Czyli, że ta książka mówiła prawdę.-mówił Eddie – mi jest z tym dobrze i tak uważałem, że ty lepiej sprawdzisz się w tej roli.

-Naprawde? – spytałem

-Naprawdę

-To dlaczego nie możesz spać?

-Może.. – mówił Alfie – Pod jego materacem jest fasola i co noc gniecie jego delikatną skórę, przez co nie może spać

-To historia o Księżniczce na ziarnku gorczycy, pacanie! – walnęła Alfiego w głowę Amber

-Ym.. Grochu – poprawił ją Fabian

-Jeden osioł – rzekła Amber

-Mówi się diabeł kochanie – poprawił ją Alfie

-Milcz jak do mnie mówisz – oburzyła się Amber i wyszła z pokoju

-Przepraszam pączusiu – wyleciał za nią Alfie

-Nigdy więcej tak do mnie nie mów – usłyszałem głos Amber z kuchni.

-Wariatkowo – rzekł Eddie – Idziemy do szkoły?

-Taa.. – powiedziałem nieco zdziwiony – idziemy

 I jak?
Czekam na komentarze xD

Ola xD